Moord door geboorte

 

Moord door geboorte, Amsterdam, Arbeiderspers, 1993

Staande aan het graf van zijn jeugdvriend Abraham Bontebal, gestorven op zijn negenenveertigste jaar, overdenkt Emile de etappes van diens leven. Een leven dat soms evenwijdig aan het zijne loopt, maar er ook over grote afstanden van afwijkt.
   De raakvlakken in hun onmogelijke vriendschap zijn de woorden. Woorden, misverstanden, fantasieën die de werkelijkheid omzeilen. Verkeerd begrepen dogma's uit de godsdienstlessen, verkeerde conclusies uit de esoteriek, niet zelden in verband met seks en vrouwen.
   Daarna blijken de theorieën kneedbaar naarmate het dagelijkse leven er niet mee in de pas loopt. 'On croyait changer la vie et c'est la vie qui nous a changés.'
   De afloop is een onomkeerbare nadering tot de afgang maar Abraham stapt eruit via een houten deur tussen hier en dood. Emile begraaft, met zijn ontmaskerde superman-ego, wellicht ook een model van een zelfingenomen, maar aangeprate beschaving.

In Moord door geboorte geeft Paul Verhuyck een staaltje weg van zijn barokke vertelkunst en toonzetting, waarin platvloerse alledaagsheid en de mystieke muziek der sferen broederlijk hand in hand gaan. Het is een verhaal geworden over alchemisten en zure zult, over engelen met mayonaise.

Recensies

Paul Verhuyck is ook hier een zwierig en amusant verteller die je weet in te palmen.

Een bombardement van anekdoten, grappen en bizarre theorieën, maar ook het gevoelige relaas van teloorgegane vriendschap.

Een zeer geslaagd werk, geschreven in een meesterlijke stijl.